Drieluik: Remi Victor
Gedicht: Marleen De Smet
I.
Volg mijn hand
Laag na laag schilder ik
De weg die mijn zien weerkaatst
Mijn denken doorkruis
II.
lijnen galopperen
embryonale vormen
groei reflecteert waarmee ik
mijn zwijgen doorbreek
III.
wandel door mijn ogen
recht de schemerzone in waar
eens aangekomen
dat wat ik deel zichtbaar wordt
Ik met het beeld van
Woelend woekeren
Tot kunst mij lonkt en
Licht uit mijn lijf
Het doek aanvonkt
niet enkel vreugde of verdriet
ook mijn geestdrift spreidt
penseelslag kleurt
opent een wereld
die nog niet de jouwe is
want er meer dan alleen
een lijn, een vlak, een vorm
wat aan de oppervlakte beweegt
is een schaduw, een wolk die wazig
maar wervelend vanuit mijn diepte stormt